Tag: ukraina

O samym froncie trudno cokolwiek powiedzieć poza tym, że walki trwają i rosjanie nigdzie nie przejęli inicjatywy. Ukraińska inicjatywa zaś – cóż, trudno stwierdzić jak się mają sprawy pod Bachmutem i na Zaporożu bo komunikaty ponownie mówią enigmatycznie o postępach. Wiadomo tylko, że rosjanie pod Robotyne nazbierali sporo rezerw i nie będą z tego miejsca ot tak uciekać.

Zacznijmy od frontu. Linia frontu jest bez większych zmian. Ponownie od Ukraińców spływają enigmatyczne doniesienia o kolejnych “postępach taktycznych” i przesuwaniu się sił ukraińskich. Na ile wiem – są prawdziwe i w kilku przypadkach bardzo zachowawcze w stosunku do rzeczywistości. Nie chcę na próbę wystawiać ciekawości, a raczej zwrócić uwagę na ostrożność informacyjną Ukraińców. Jeśli chodzi o wyłom pod Robotyne to rosjanie robią wszystko by wyłom zamknąć. Walki są tam intensywne i linia frontu faktycznie zmienia się. Przełom jednak nastąpi i pozostaje pytanie tylko jak duży. No i sporo tych ataków w tyły rosjan.

Nie da się ukryć, że idzie jesień. Korci nieco by podsumować postępy Ukraińców w okresie letnim i dość trudno to zrobić obiektywnie. Z jednej strony pamiętam przebieranie nóżkami w kwietniu i maju. Wszyscy mieli przed oczami jesienne ofensywy armii ukraińskiej z 2022 i liczyli, że latem tego roku będzie powtórka, która złamie rosyjską obronę i być może zakończy wojnę. Tak się nie stało. Czemu? O tym pisze WSJ jeśli chodzi o stronę rosyjską. Nie pisze natomiast o opóźnieniach w dostawach sprzętu Ukrainie. Silne linie obronne rosjan i zmiany w logistyce w połączeniu z niedowozem uzbrojenia Ukraińcom zaowocowały w mniej spektakularnych niż oczekiwano działaniach. Trudno je oceniać bo są okupione ludzką krwią. Ukraińcom udały się moim zdaniem cztery rzeczy:

Zełeński zakończył swoje tournee i odwiedził na krótko Lublin. Tam wręczył odznaczenia dwójce Polaków zaangażowanych w pomoc Ukrainie: dziennikarce TVN Biance Zalewskiej i medykowi Damianowi Dudzie z fundacji “w międzyczasie”. O ile gest fajny, to też wymowny, bo na spotkaniu nie było nikogo z polskiej władzy. Można to zinterpretować “Jesteśmy wdzięczni Polakom, ale z władzami nie za bardzo chcemy gadać”. Jeszcze jedno jest istotne – spotkanie było zorganizowane w ostatniej chwili, co świadczyłoby o tym, że do Zełeńskiego dotarły sygnały o tym co się u nas zadziało po jego słowach w ONZ. W jego wpisie znajdziemy fragment (wpis po polsku): “Dziękuję całej Polsce za nieocenione wsparcie i solidarność, które pomagają bronić wolności całej naszej Europy!”

Idąc na front to mamy jakby restart ofensywy. Zacznijmy od Bachmutu. Na południowej flance miasta rosjanie trzymają się w ostanim punkcie poprzedniej linii obrony – Kurdjumiwce. Ukraińcy generalnie wychodzą poza linię kolejową i są w stanie kontrolować główne węzły logistyczne do Bachmutu. Przeskoczmy na południe. Jeśli się nie mylę to w okolicy Robotyne nastąpił kolejny przełom i Ukraińcy wprowadzają do walki ciężki sprzęt. Nie wiem jak duże siły skierowali do walki, ale jest szansa na trwałe przełamanie frontu i rozpoczęcie przecinania rosyjskiego korytarza lądowego do Krymu.

“Jeśli nie otrzymamy pomocy, przegramy wojnę” – miał powiedzieć dziś w Senacie Zełeński. Chwilę po tym Zełeński otrzymał odmowę dostarczenia rakiet ATACMS w najbliższym czasie. W USA są też gorące dyskusje wokół tego na co przeznaczyć kolejne miliardy dolarów, bo pojawiły się wyzwania związane z emigracją. W skrócie oznacza to, że USA nie dadzą Ukrainie przegrać ale nie dadzą też broni, która pomogłaby wygrać (lub conajmniej dałaby Ukrainie przewagę w średnim horyzoncie czasowym). Dzisiejsze wydanie The Economist pisze zaś (sekcja Świat) o tym, co powoli rysuje się jako realny scenariusz dalszego losu wojny – o wojnie na wyniszczenie. Wiele wskazuje na to, że w przypadku wygranej Trumpa pomoc USA zblednie, a Europa nie jest gotowa na długoterminowe wsparcie Ukrainy tak by doprowadzić do zakończenia warunków wedle planu Zełeńskiego. Co gorsze – Europe nie specjalnie o tym myśli.

O zbożu już się rozpisałem w poprzednim poście ale dalszy ciąg znajdziecie w sekcji świat. Wydaje się, że słowa Jarosława Kaczyńskiego mogą być początkiem deeskalacji dyplomatycznej w tej kwestii. Przydałaby się reakcja ukraińskiej strony. Deeskalacja jest też w Azerbejdżanie.

Nadal trwa „ofensywa” Zełeńskiego na ONZ. Słuszna bo rosja od lat paraliżuje tę instytucję. Polecam sekcję „Świat”.

Dziś jest istna huśtawka informacji i nastrojów. Najmniej informacji dziś z frontu – niewiele wiadomo o zmianach w linii frontu – najpewniej nie są one wielkie. Na świecie ponownie odżywa konflikt Azerbejdżanu i Armenii o Górny Karabach. Miejsca by nie starczyło by rozpisać się na ten temat. Konflikt ten w różnych odmianach trwa od ponad 100 lat i na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci rosja wspierała raz jedną, raz drugą stronę konfliktu – obu sprzedając broń i próbując działać czasami rozjemczo. W Ramstein tymczasem spotkała się ponownie grupa organizująca wsparcie wojskowe dla Ukrainy. Jest sporo nowych deklaracji, ale bez tych najbardziej oczekiwanych – brak Taurusów, brak ATACMS, brak nowych F-16 czy masowych dostaw czołgów.

Niestety afera z zakazem importu ukraińskiego zboża rozkręca się. Unia się nie zgodziła na przedłużenie zakazu importu, 5 krajów (w tym Polska) zapowiedziały wprowadzenie własnego zakazu, na co Ukraina zapowiedziała odwołanie się do sądu, na co Polska zapowiedziała blokowanie wejścia Ukrainy do UE. Wszystko w pięknym przedwyborczym sosie mocnych słów i kogucich uniesień. Natura tej sprawy jest dość zawiła, ale relacjonowana bardzo sumiennie przez ukraińskie media ze szczególnym ujęciem tego co robi Polska.

Dziś są trzy kwestie.

Po pierwsze Ukraińcy w końcu potwierdzili odbicie Kliszczijiwki. To ważne wzgórze i punk przecięcia logistyki do odbicia Bachmutu i wypędzenia rosjan z tych okolic. Teraz czas na węzeł północny.